TYTUS FLAVIUS VESPASIANUS 39-81 n.e.

Był synem Wespazjana i bratem Domicjana. Od 79 roku n.e. cesarz rzymski. Brał udział w wyprawach ojca do Germanii i Brytanii oraz w latach 66-70 wojnie żydowskiej, którą zakończył samodzielnie zdobyciem i zburzeniem Jerozolimy, uwiecznionym na łuku Tytusa w Rzymie. W 71 n.e. został przyjety przez ojca do współrządów, a po objęciu władzy doprowadził politykę ugody z senatem. Do historii przeszedł jako włądca pełen dobroci i wyrozumiałości nawet w stosunku do wrogów. Tuż po objęciu tronu przez Tytusa Wezawiusz zniszczył Pompeje, Stabiae i Herkulanem. W 80 roku zaraza spustoszyła kraj, a pożar zniszczył znaczną część Rzymu. Tytus kazał nieść pomoc potrzebującym i odbudować stolicę, wznosząc wiele budowli m.in. termy Tytusa, dokończył Koloseum.

Powrót do strony głównej